Μια αστραπή η ζωή μας...μα προλαβαίνουμε

--------1 Ιανουαρίου 2017

• Μια αστραπή η ζωή μας...μα προλαβαίνουμε.
  Άραγε να επαληθεύεται στον τόπο μας το ρηθέν του Νίκου Καζαντζάκη; Αν αυτό εξετασθεί ατομικά για τον καθένα από εμάς ίσως και να κρύβει μια αλήθεια. Ίσως!
  Στο Κοινό των Λιαταναίων όμως είναι πέρα για πέρα ψευδές.
  Η χρονιά που τεχνητά πριν λίγο μας άφησε κατέδειξε αρκετά για τον μελλοντικό κοινωνιολόγο μελετητή. Αδράνεια. Αδιαφορία. Απογοήτευση, Ατομικότητα. Ανεργία. Απάθεια. Χαιρεκακία. Ζηλοφθονία. Κουτοπονηρία. Φατριασμό.
  Η συλλογικότητα στον τόπο μας θεωρείται ...αμαρτία. Η βοήθεια και η προσφορά στον συνάνθρωπο ανοησία. Εκτός αν προέρχεται από τοπικό ταγό, οπότε είναι αποδεκτή και ωφέλιμη.
  Ο Άγιος Θωμάς αφήνει πίσω του μέρες μιζέριας για να ξαναμπεί προφανώς σε μέρες μιζέριας.
  Τι φταίει άραγε; Οι χωριανοί που είναι πρώτοι στην άσκηση κριτικής; Οι δημοτικοί υπηρέτες μας που εμφανίζονται δημόσια ενδεδυμένοι 'αμπέχονο' ως ασπίδα της δημόσιας κριτικής; Μα αυτοί δεν είναι σαρξ εκ της σαρκός μας;
  Ας μη γελιόμαστε. Εμείς εκλέξαμε ότι διαχειρίζεται τα κοινά και εμείς θα επαναλάβουμε το 'χρέος' μας πολλάκις.
  Αλλά η εκλογή έχει και ευθύνες που σχεδόν όλοι οι ταγοί έχουν ξεχάσει κάπου στο τελευταίο συρτάρι της ντουλάπας τους, προκειμένου να τίς ξεθάψουν στην επόμενη προεκλογική περίοδο.
  Οι εκλεγμένοι έχουν προάγει τη διεκπεραίωση της καθημερινότητας και την προσωπική εξυπηρέτηση (αλισβερίσι) σε ύψιστο πολιτικό υπούργημα. Οντας απαίδευτοι οι άνθρωποι αυτοί δεν επιτρέπουν πρωτοβουλίες συνεργασίας. Σε ότι σχεδιάζεται, υπάρχει δόλος υφαρπαγής της εξουσίας και του αντιδώρου.. L'etat c'est moi (το κράτος είμαι εγώ) λέει ο αφέντης.
  Οποιαδήποτε πρωτοβουλία αναπτυχθεί στον τόπο μας, υποτιμάται, δυσφημίζεται και απαξιώνεται, όχι γιατί δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον, αλλά γιατί οι δρώντες δεν έρχονται προσκυνητές να προσφέρουν γη και ύδωρ στους αγάδες.
  Θέλουν να απολαμβάνουν τα οφέλη κάθε δράσης, χωρίς οι ίδιοι να έχουν βάλει πουθενά το χεράκι τους.
  Αναζητούν παντού το πολιτικό κέρδος και εφαρμόζουν ως Λονδρέζοι του 18ου αιώνα το διαίρει και βασίλευε.
  Ζουν ως άλλοι bon viveur χαριεντιζόμενοι και Ιπ(πότες) στη στρογγυλή τράπεζα μέχρι πρωίας, μεταξύ παροικούντων την Ιερουσαλήμ αυλοκολάκων, οι οποίοι κατά αξιοθαύμαστο τρόπο είναι πάντοντε διαθέσιμοι και συντονισμένοι στον ρυθμό επί 24 ώρου.
  Και είμαστε και μεις, οι κριτές του καφενέ που περιμένουμε από αυτούς τους 'φωτισμένους' το θαύμα: Να υλοποιήσουν έργα ποιότητας στον τόπο μας. Έργα που θα αναταράξουν την τοπική κοινωνία από τον δίκαιο ύπνο της και θα την κάνουν να αναθαρρήσει, ότι υπάρχει ελπίδα.
  Ποια είναι τα έργα αυτά; Δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε. Κάθε φορά τα ίδια γράφουμε.
  Ολόκληρος ο Δήμος Τανάγρας ασχολείται ακόμη και με τα...περί όνου σκιάς που συμβαίνουν στο Δήλεσι, στα Οινόφυτα και το Σχηματάρι.
  Το δημόσιο καταγγελτικό κράξιμο της δημοτικής αρχής δείχνει να αποφέρει καρπούς.
  Μήπως πρέπει να προσφύγουμε στις μεθόδους των δημόσιων αντιπαραθέσεων, προκειμένου να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα;
  Και θα περάσουμε και μεις κι αυτοί στην ιστορία ωσάν τους Μοιραίους του πολυταξιδεμένου Βάρναλη:
  Μικροί και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα. Αμποτε.
  
  
  
• Απεβίωσε η Βασιλική(κούλα) Γεωργίου Παπαδιά σύζυγος Αθανασίου Στεργίου σε ηλικία 88 ετών